Monday, March 3, 2014

Bebelan aku. Aku membebel.

Hai blog. Hai blog reader! *Tu pun kalau ada*
Kat luar hujan.Memalam camni memang syok melayan perasaan. Suka hati kaula nak jiwang ke nak sedih ke nak meroyan ke. Yang penting tak bikin susah orang. Tapi kalau aku, melayan perasaan ni buat menyusah diri sendiri. Ye la nanti emosi, ape benda pun tak jadi. Melayan perasaan dengan tuhan paling bagus. Takde yang dapat tandingi punyelah. Tapi aku ni spesis iman gred erm *memalukan*. Melayan perasaan cari makhluk. Lega pon lega datang pergi, Last - last menulis ke sini.huuuu...
-
-
-
-
-
-

Aku homesick. Bila aku stress, masalah sana sini takde tempat lain yang aku nampak selain rumah. Orang lain homesick, call, skype, webcam dah bole hilangkan rindu. Aku tak boleh. Tambah - tambah homesick ade. Sebab tu kalau aku rasa aku perlu balik rumah justru aku takkan call rumah. Sebab keinginan nak balik tak disertai dengan kelapangan nak balik rumah. Boleh faham tak ape aku rasa? Aku tau cara aku berfikir tak macam orang lain. Sebab aku suka jadi unik. Tak sama dengan orang lain. Jadi diri sendiri.Teheeee.
-
-
-
-
-

Lagi satu, aku nak kawin. Like right now. Haha. Gatal? Menggedik? Kau bagila label ape pon aku tak kisah. Aku tau kenapa aku nak kawin. Dan kenapa jugak aku tak boleh kawin je. Sebab kawin tu senang, tapi tak senang untuk kawin. Aku suka jaga orang, urus orang, sayang orang. Instinct tu mungkin datang dari kebiasaan aku mengurus and jaga adik - adik dari kecik. Tapi aku tak suka batas. Kalau tak kawin, terbatasla. Ada dinding. Buldozer satu. Kasih pecah itu dinding.
-
-
-
-
-


Dan akhirnya, Tuhan je tahu ape aku rase sebenar2nye. Aku da cakap melayan perasaan dengan tuhan is the best. Tak reti - reti lagi? Adios~